Για τα
χθεσινά σκηνικά στον τελικό του Βόλου μπορούμε να πούμε πολλά, ειδικά όσοι
έχουν εικόνα για τα "dessous" του οπαδικού κινήματος και
συμπεριφοράς. Ας αφήσουμε, όμως, τους οπαδούς στα «πάθη» τους και ας κινηθούμε
«ψυχρά» θεσμικά. Τρία πράγματα πρέπει να μας προβληματίσουν.
Το πρώτο είναι ότι
για να ικανοποιηθούν κάποιοι μικρό-μεγαλοπαράγοντες, η πολιτεία (κεντρική και
τοπική διοίκηση) ξεπέρασε κάθε διοικητικό όριο, ενδεδειγμένη πρακτική, ελάχιστη
προϋπόθεση και κοινή λογική για να γίνει ο τελικός σε γήπεδο και χρονική στιγμή
που δεν μπορούσε με τα χθεσινά δεδομένα να γίνει. Το δεύτερο είναι ότι για να
ικανοποιηθούν οι κάποιοι μικρο-μεγαλοπαράγοντες και η σχετιζόμενη με αυτούς
πολιτική ελίτ, η αστυνομία εναρμονίστηκε με τις απαιτήσεις τους και δέχθηκε –παρά
τις δομικές τις αδυναμίες (κυρίως στη διαχείριση «αθλητικών» συναντήσεων στην
επαρχία) και την απουσία των ενδεδειγμένων προδιαγραφών ασφαλείας– να
πραγματοποιηθεί ο τελικός τη συγκεκριμένη στιγμή και στο συγκεκριμένο γήπεδο.
Το τρίτο είναι ότι τόσο την ώρα που γίνονταν όλα αυτά τα επεισόδια, όσο και
μετά τα έκτροπα στο γήπεδο του Βόλου οι μικρο-μεγαλοπαράγοντες αλλά, κυρίως,
πολλοί εκπρόσωποι της πολιτικής ελίτ της χώρας μας και της περιοχής
φωτογραφίζονταν και «βαυκαλίζονταν», χωρίς να έχουν καν την ευθιξία να
αποχωρήσουν και να μην αποτελέσουν μέρος αυτής της αποτυχημένης στιγμής.
Φυσικά, μετά τις selfie, θα καταδίκασαν τηλεοπτικά τα έκτροπα, για τα οποία δεν
έκαναν τίποτα ώστε να αποτρέψουν, αλλά και επί της ουσίας δεν τους χάλασαν και
τη διάθεση προβολής και δικτύωσης. Όταν, λοιπόν, λύσουμε τα παραπάνω, ας
«πιάσουμε» και τη συμπεριφορά των οπαδών...
