Φυσικά, πλήγμα για τους θεσμούς, παράλληλα με την ιστορικά πρωτοφανή
κυβερνητική επίθεση, είναι και η «αξιοποίηση» των δικαστικών αποφάσεων του ΣτΕ
από την αντιπολίτευση ως πολιτικό εργαλείο για πρόσκαιρα επικοινωνιακά οφέλη.
Όταν, όμως, χρησιμοποιείς και βάζεις στη μέση το θεσμό, τότε τον καθιστά άμεσα
«βορά» στην πολιτική αντιπαράθεση, που στις μέρες μας γειτνιάζει με τα
«τάρταρα» της πολιτικής μας ιστορίας. Και είναι μία αντιπαράθεση που επιτρέπει
να ξεμυτίσουν και οι περίεργες (συντεχνιακές) τάσεις που εμπεριέχονται και στον
ίδιο το δικαστικό θεσμό. Είναι κρίσιμο, λοιπόν, να κρατήσουμε στην άκρη, με τον
πρέποντα σεβασμό, τη δικαστική εξουσία, αφήνοντας τη νομοθετική και την
εκτελεστική να μαλώνουν. Πρέπει η κοινωνία, ο λαός όπως μας αρέσει να λέμε
τελευταία, να έχει ένα θεσμικό αποκούμπι και να μην ποδοπατηθεί μέσα στον καυγά
των βουβαλιών. Για το θεσμικό αποκούμπι του αδύναμου, λοιπόν, σύντροφοι…
