Συνδυαστικά με την ανάλυση του Bruegel, θα πρέπει να προσθέσουμε ότι η
Ελλάδα είναι -λόγω της ανεργίας, του ανύπαρκτου κράτους πρόνοιας, της ύφεσης
και της αβεβαιότητας- transit country και άρα θα έχει "δικαίωμα" σε
ένα (αρκετά) μικρό κομμάτι της χρηματοδότησης της προσφυγικής κρίσης, καθώς το
μεγαλύτερο κόστος θα επωμιστούν οι final destination / host countries που θα
πρέπει να φιλοξενήσουν μόνιμα και να ενσωματώσουν τους πρόσφυγες.
Τέτοιες ειναι
οι χώρες του βορρά. Για αυτό και οι προτάσεις από εκεί έχουν μακροπρόθεσμο
χαρακτήρα (βλ. φόρο στα καύσιμα), ενώ οι προτάσεις που προέρχονται από το νότο
(βλ. δανεισμό μέσω ομολόγων) εστιάζουν στην "προσωρινή" αντιμετώπιση
του φαινομένου. Στην παρούσα φάση, βέβαια, η Ελλάδα αποτελεί μία temporary host
country, αφού ένα σημαντικός αριθμός προσφύγων και μεταναστών έχει
"εγκλωβιστεί" στην επικράτεια (περίπου 54.000), που παραμένει για
σημαντική (σχετικά) περίοδο αμετάβλητος και με τάσεις αποκλιμάκωσης σε σχέση με
την προηγούμενη χρονιά. Για αυτό και προτεραιότητα είναι η μεγιστοποίηση της
απορρόφησης των (ευρωπαϊκών) πόρων για την "προσωρινή" διαχείριση των
ροών, μέχρι να αρχίσει να "δουλεύει" το relocation scheme όπως
πρέπει. Εάν περάσουμε στη φάση της μόνιμης host country (ή αν αποφασίσουμε να
προσεγγίσουμε το φαινόμενο σε μόνιμη βάση), τότε θα πρέπει να ψαχτούμε και για
ευρύτερη χρηματοδότηση, και πιο σοβαρές αποφάσεις.
