Ένα
σχόλιο για το «Μένουμε Ευρώπη» αφού έκατσε λίγο ο "κουρνιαχτός" των
πρώτων ωρών. Μου έκανε εντύπωση ο κόσμος που μαζεύτηκε τις προάλλες στο
Σύνταγμα, για να διατυπώσει τη στήριξή του στην παραμονή της χώρας στην
ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, κάτι που αποτελεί κοινό στόχο -εκτιμώ- της συντριπτικής
πλειονότητας του πολιτικού κόσμου (κυβέρνησης και αντιπολίτευσης) και της
κοινωνίας μας.
Σίγουρα, λόγω και της απήχησης του συγκεκριμένου statement, θα μπορούσε
-και ίσως θα έπρεπε- ο κόσμος να ήταν περισσότερος. Δυστυχώς, δεν έλειψε το
καπέλωμα από πολιτικά πρόσωπα, όλων των χώρων -όπως συμβαίνει σε όλες τις
κοινωνικές εκδηλώσεις (από γάμους, πορείες, δράματα, διαμαρτυρίες μέχρι και
αθλητικούς αγώνες). Δυστυχώς, υπήρξε πληθώρα (ίσως και με αφορμή ότι ορισμένοι
πολιτικοί πέρασαν από τη συγκέντρωση) άρθρων, σχολίων και στρατευμένων
δημοσιευμάτων που τροφοδοτούν διχαστικές τάσεις στην κοινωνία μας, αφήνοντας
πολύ πίσω τα όρια της κοινωνικής και δημοκρατικής ανεκτικότητας. Δυστυχώς,
υπήρξε πληθώρα σχολίων και άρθρων, που επέκτειναν το δίπολο μνημόνιο –
αντιμνημόνιο, μιας και δεν υπάρχει πλέον αυτό (αφού τα μνημόνια είναι εδώ), στο
δίπολο «μένουμε Ελλάδα» – «μένουμε Ευρώπη». Δυστυχώς, υπήρξαν γενικεύσεις για
κομματική προώθηση (ίσως να ελέγξει ξανά κανείς την αντιληπτική του ικανότητα,
όταν νομίζει ότι κάποιο κόμμα της αντιπολίτευσης μπορεί να μαζέψει τόσο κόσμο).
Δυστυχώς, επανήλθαν οι όροι, από πρώιμους πατριώτες, των «γερμανοτσολιάδων»,
των «βορείων προαστίων», των «λεφτάδων», των «προδοτών», των «προσκυνημένων»
(ίσως πάλι αυτός με το θέμα της αντιληπτικής ικανότητας να τσεκάρει τη θέση, τα
οφέλη και τα βιοτικά επίπεδα –ημών– των χαμηλών και ψιλομεσαίων εισοδηματικών
ομάδων, όπως αυτά αυξήθηκαν και διευρύνθηκαν μέσα στη διαδικασία ευρωπαϊκής
ολοκλήρωσης). Δυστυχώς, επανήλθαν αυτά και από φίλους, στεναχωρώντας με.
Ελπίζω
να τα πούμε στην επόμενη, μιας και ο στόχος, της συνέχισης της ευρωπαϊκής
πορείας της χώρας, είναι κοινός και προς το συμφέρον όλων μας –ειδικά για τη
γενιά μας που ούτε έχει θεμελιώσει κάποιο μελλοντικό εισοδηματικό δικαίωμα,
έχει επωμιστεί ένα τεράστιο χρέος και καλείται να ωθήσει τη χώρα έξω από την
ύφεση. Ευτυχώς, συναντηθήκαμε με πολλούς φίλους, που δεν περίμενα να βρεθούμε,
από διάφορους κοινωνικούς και επαγγελματικούς χώρους. Ευτυχώς, το statement
έγινε, για αυτό και άλλωστε αυτή η αντίδραση. Ευτυχώς για όλους (κυβέρνηση,
πολιτικά κόμματα, κοινωνία και αδύναμα κοινωνικά στρώματα), θα συνεχιστεί...
ΥΓ. Προς
πολιτικούς και άλλους υποψήφιους «καπελωτές»: όλοι μπορούν να συμμετέχουν,
φυσικά, αλλά όχι selfie καπελώματος, ο στόχος είναι η μεγάλη εικόνα, ο λαός, η
Ελλάδα και η Ευρώπη, όχι η προσωπική μικροπολιτική στοχοθεσία του καθενός (για
να μην πιάσω το θέμα της ευθύνης). So, no more political selfies….
