(ομιλία στο 2ο Συνέδριο ΙΝΟΕΚ και Πανεπιστημίου Θεσσαλίας)
Το
Σάββατο, 29 Σεπτεμβρίου 2018, συμμετείχα στο 2ο Πανελλήνιο Συνέδριο
με Διεθνή Συμμετοχή: “Ελλάδα - Ευρώπη 2020: Εκπαίδευση, Διά Βίου Μάθηση, Έρευνα,
Νέες Τεχνολογίες Καινοτομία και Οικονομία” στη Λαμία, το οποίο διοργάνωση το
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και το ΙΝΟΕΚ. Στο πλαίσιο της συμμετοχής μου παρουσία
εργασία για τη διαγενεακή διάσταση του δημοσίου χρέους τόσο πριν την κρίση, όσο
μετά από αυτή. Και προτείναμε, συνοπτικά, περιορισμός πρωτογενούς πλεονάσματος
στο 1,5% του ΑΕΠ, το 2% του ΑΕΠ σε δημόσιες επενδύσεις, αντιστροφή της
«γαλλικής» ρήτρας για τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους (για να προωθείται η
ανάπτυξη ναι όχι ο «εφησυχασμός»), και μια «διαγενεακή» ρήτρα ανάπτυξης όπου 1%
του ΑΕΠ δημοσίων επενδύσεων (σε έρευνα και τεχνολογικό) θα καταγράφεται
απευθείας στο δημόσιο χρέους -και όχι στο έλλειμμα (με έγκριση από ΕΕ)- για να
«πληρώσουν» οι επόμενες γενιές που θα επωφεληθούν από τις επενδύσεις αυτές.
Η παρουσίαση είναι διαθέσιμη εδώ.
