Η μείωση του κόστους και της πολυπλοκότητας του κυβερνητικού σχήματος είναι
διαχρονικό και μεγάλο ζητούμενο του πολιτικού μας συστήματος, ώστε να
διευθετηθεί το ζήτημα των αρμοδιοτήτων, να αντιμετωπιστεί η γραφειοκρατία και
να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα. Είναι κάτι ουσιαστικό, και όχι επικοινωνιακό.
Ας συγκρίνουμε, λοιπόν, τους αριθμούς μεταξύ ανασχηματισμού 2014 και
σχηματισμού 2015. Υπουργεία / Χαρτοφυλάκια: 18 το 2014 – 14 το 2015. Μέλη
(Υπουργοί / Αναπληρωτές Υπουργοί / Υφυπουργοί): 45 το 2014 – 40 το 2015.
Υπουργοί / Αναπληρωτές Υπουργοί: 24 το 2014 – 35 το 2015. Υφυπουργοί: 21 το
2014 – 5 το 2015.
Προκύπτει μία θεσμική αντικατάσταση θέσεων υφυπουργών με
θέσεις αναπληρωτών υπουργών. Εάν αναλογιστούμε ότι οι αναπληρωτές υπουργοί
αφενός έχουν, συνήθως, νομοθετικές εξουσίες και αρμοδιότητες και οι υφυπουργοί
όχι, και αφετέρου έχουν δικαιώματα για πρόσληψη περισσότερων μετακλητών
συνεργατών και αποσπασμένων υπαλλήλων από ότι οι υφυπουργοί (γενικά,
δυνατότητες διευρυμένων γραφείων), είναι δύσκολο να σκεφτώ πως το νέο σχήμα –αν
και με λιγότερα υπουργεία– θα είναι πιο λειτουργικό και λιγότερο κοστοβόρο.
Ελπίζω, πραγματικά να είναι. Και ελπίζω και κάποια στιγμή οι κυβερνήσεις
συνεργασίας να μην σημαίνει ότι πρέπει όλοι να μπουν μέσα, όπως φαίνεται να
συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Άλλωστε, είμαστε ακόμα σε νηπιακή
πολιτική φάση, όσον αφορά τις κυβερνητικές συνεργασίες.
